Fascination About نیلینگ
Fascination About نیلینگ
Blog Article
در این روش میخ‌ها در فاصله‌های نزدیک به هم درون گمانه‌ها قرار گرفته و در نهایت با استفاده از دوغاب سیمان، داخل آن‌ها پر خواهد شد تا هم مانع خوردگی میلگرد شده و هم انتقال نیرو بین خاک و میلگرد بهتر انجام شود.
روش نیلینگ مناسب مکان‌هایی که آب در آن‌ها جریان داشته باشد مناسب نیست.
سیستم میخکوبی یا نیلینگ، فرآیندی است که اجرای آن نیاز به تبحر خاص و ویژه دارد. هرچند که فضا و موقعیت زمین برای انجام این فرآیند بسیار حیاتی هستند، اما اهمیت حضور مهندسان باتجربه و متخصص در این زمینه تأثیر بسزایی در نتیجه کار خواهد داشت.
نیلینگ یک سازه نگهبان موقتی است و به مرور زمان دچار خوردگی و هوازدگی خاک می‌شود و باید در سریع‌ترین زمان ممکن سازه اصلی اجرا شود.
استفاده از سازه نگهبان نیلینگ در ساختمان سازی نیز بسیار رایج بوده و معمولا در زمان‌هایی که سازه در خطر نشست و رانش زمین است اجرا می‌شود. استفاده از روش میخکوبی برای جلوگیری از آسیب‌های زلزله نیز کاربرد دارد.
ازجمله تجهیزات مورد استفاده در روش میخ کوبی، دستگاه حفاری دریل واگن است. این ابزار به شش بخش اصلی تقسیم می‌شود که شامل دکل با ابعاد مختلف، کنترل پنل، سیستم روتیشن یا دوران، پاوریونیت، سیستم پیشروی با جک و قرقره مرکب (سیستم موتور و گیربکس) است.
لایه‌ها و میان لایه‌هایی که در مطالعات ژئوتکنیک گزارش نشده،
کنترل این وسیله به کمک سیستم‌های هیدرولیک و پنوماتیک یا بادی صورت گرفته که توسط کنترل پنل قابل مدیریت است.
تمامی حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به گروه مهندسی سانا پی می باشد.
بعد از آنکه نیل‌ها یا میلگردها در داخل گمانه‌ها قرار داده شدند، نوبت به نیلینگ چیست فیکس کردن آن‌ها خواهد رسید. برای فیکس کردن این میلگردها از دوغاب سیمان استفاده می‌شود. اطراف نیل‌ها با دوغاب سیمان پر می‌شود و به این صورت انرژی بین خاک و میلگرد بهتر انتقال داده خواهد شد.
در این روش میخ‌ها به وسیله پیش تنیده شدن، به صورت بالقوه، فعال هستند و می‌توانند بدون اینکه توده خاک جابجا شود، از فروریزی گود جلوگیری نمایند.
همچنین، تراوش بیش از حد آب‌های زیرزمینی از دیواره گود می‌تواند موجب بروز مشکلات جدی در اجرای شاتکریت شود.
پس از استقرار دستگاه مخصوص در موقعیت مناسب، چاهک‌های افقی یا مایل در دیواره‌هایی با فواصل مشخص حفاری می‌شوند. قطر این چاهک‌ها تقریباً در حدود ۱۰ تا ۱۵ سانتیمتر و عمق آن‌ها حدوداً ۵ تا ۱۰ متر است.
همچنین یک روش ابداعی جهت پایدارسازی فرورفتگی‌های مصنوعی یا طبیعی در سطح زمین (ترانشه‌ها) و تامین تکیه‌گاه افقی دیواره‌های خاکبرداری شده، جهت جلوگیری از لغزش خاک به شمار می‌آید.